Mijn Haarlem Moussa Aynan (Jouw Haarlem), HRLM 93

Sinds 2017 is Moussa Aynan (51) fractievoorzitter van Jouw Haarlem en namens deze politieke beweging ook gemeenteraadslid. Bij Jouw Haarlem is iedereen welkom en de beweging staat open voor creatieve, concrete oplossingen die bijdragen aan een betere en aantrekkelijker stad. Een stad waar de overheid er is voor de mensen. Maar wat betekent Haarlem voor Moussa persoonlijk? We vroegen het hem...

Wat is jouw favoriete plek in de stad?
“In de Bolwerken, het stadspark tegenover het station, vind je een groene heuvel. Dat vind ik zo’n mooie plek; een en al rust in de natuur, maar toch vlakbij het centrum. Ik ben er ook vlakbij opgegroeid, in de Kleverparkbuurt. Mijn moeder woont er nog steeds. ..Vroeger was het park nog een onopmerkelijk deel van de stad; het hoorde er niet helemaal bij. Dat is inmiddels wel veranderd; er zijn prachtige wandelpaden en inmiddels is het Dolhuys uitgegroeid tot het Museum van de Geest. Net zoals zo’n beetje heel Haarlem, is ook dit gebied behoorlijk opgeknapt.”

Is er sinds jouw jeugd dan veel veranderd in Haarlem?
“Enorm! ..Toen ik opgroeide was Haarlem lang niet zo geliefd als nu. Mensen vertrokken uit Haarlem naar omliggende steden, zoals Hoofddorp en Almere. Rond 1999 hadden we een dieptepunt bereikt van slechts 140.000 inwoners. Dat is inmiddels helemaal omgedraaid. Haarlem is net zo gewild als Amsterdam. ..Je ziet het ook aan de huizenprijzen en dat brengt weer andere uitdagingen met zich mee, namelijk hoe houden we de stad betaalbaar en bereikbaar voor iedereen?”

Je zit al ruim 18 jaar in de lokale politiek en jouw partij heet Jouw Haarlem. Dat zegt wel genoeg over jouw liefde voor de stad… “Jouw Haarlem is zoals de naam het zegt: het is jouw stad, jouw leven, het gaat jou aan, dus bemoei je je er ook mee als je ergens tegenaan loopt. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen was het opkomstpercentage net over de helft. Dat is natuurlijk te weinig, dat raakt me. Lokale politiek gaat echt ergens over en het is ontzettend interessant. Je leert je stad in al zijn facetten kennen; van de rijkste burger tot mensen die op de nachtopvang aangewezen zijn. Dat geeft mij de inspiratie om het zolang vol te houden met alle plezier en liefde.”

Wat mis jij nog in de stad?
“Ik mis dat er geen woningen gebouwd worden voor de krappe beurs. ..Als dat zo blijft ben ik bang dat Haarlem een stad voor de happy few wordt. Een andere zorg is de werkgelegenheid in de stad. Veel Haarlemse ondernemers vertrekken uit de stad, onder meer door hoge kosten voor personeelshuisvesting. Hoe zorg je ervoor dat Haarlemse bedrijven in de stad blijven? Daarvoor moet vanuit het stadsbestuur nog de nodige stappen worden gezet.”

Genoeg over de politiek. Wat zijn je hobby’s?
“Geschiedenis en fietsen. ..Voor die combi is Haarlem en omgeving natuurlijk fantastisch. Ik kan bijvoorbeeld echt genieten als ik langs de Leidse Trekvaart fiets. Met het graven van die trekvaart zijn ze destijds zowel in Haarlem als in Leiden begonnen. Halverwege kwamen de gravers elkaar tegen en plaatsten een paal ter herinnering. Die paal is nog altijd zichtbaar in het landschap. Dat soort zaken vind ik fantastisch om te weten en terug te zien.”

Ten slotte: er wordt weleens gezegd dat de echte Haarlemmer niet bestaat. Ben je het daarmee eens? “Nou nee, de Haarlemmer bestaat echt en je kunt ook echt spreken van een Haarlemse mentaliteit. De Haarlemmer kijkt heel graag de kat uit de boom, maar als hij eenmaal om is, is het voor het leven. Hij is ook erg trots op de stad en zijn geschiedenis. Toen Haarlem stadsrechten kreeg was Amsterdam nog maar een vissersdorp… Maar toen Amsterdam stadsrechten kreeg, werd Haarlem dik ingehaald. Daar heeft de Haarlemmer nog altijd een beetje last van. Daarnaast is de Haarlemmer ook een beetje voorzichtig. Misschien is dat ook wel vanuit de geschiedenis te verklaren. Je had hier zand, veen, bos, maar ook moeras waarin je vast kon lopen. Die voorzichtigheid zie je trouwens ook in het stemgedrag. De Haarlemse politiek kabbelt daardoor rustig voort. Zoals ook mijn Haarlemse moeder het zegt: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg!”

Tekst: Joost Dobbe
Fotografie: Daan Ruijter