Perfecte timing, HRLMtje 9

En toen, op een mooie lentedag, viel er een kaartje door de bus. Zo’n ouderwetse,
in een envelop met een postzegel erop, lekker analoog. De afzenders waren mijn oudste zoon Gavin en zijn vriendin Lara. Op de voorzijde van de kaart stond een schimmige zwart-witfoto met wat onduidelijke lichte vlekken, die ik onmiddellijk herkende als een ‘echootje’, een foto van een echoscopie van een embryo in de baarmoeder. Binnenin het kaartje stond onder meer te lezen: ‘Bij deze willen we laten weten dat wij een baby verwachten…. Jullie worden opa en oma!’ Nu ben ik, als 59-jarige levenservaringsdeskundige, doorgaans niet zo snel van mijn stuk te brengen, maar hier was ik volledig van ondersteboven. Wat een totaal onverwachte, maar vooral ongelooflijk mooie verrassing! Mijn zoon werd vader en wij kregen een kleinkind!

Vanaf die dag leefde ik op een wolk – een paar maanden later veranderde die in een roze wolk, want bij de tweede echo werd duidelijk dat het een meisje zou worden.
Een kleindochter! Mijn vrouw ging gelijk naar het dorp om roze rompertjes en andere babyspulletjes te kopen en ik dook de opslag in op zoek naar het campingbedje dat we daar ooit hadden bewaard met het idee van ‘je weet maar nooit’.
En toen begon het aftellen. De laatste dagen naar de bevalling toe waren het allermoeilijkst. Lara was in de laatste week van november uitgerekend en toen er
die week nog geen nieuws was, begon ik ’m toch wel stilletjes te knijpen.
Ik had met mijn werk op Schiphol afgesproken dat ik, als ik een telefoontje van mijn zoon zou krijgen, alles waar ik mee bezig was mocht laten vallen en kon vertrekken naar het ziekenhuis. Dat bleek niet nodig; ik had – alsof ik het van tevoren wist – mijn dienst van die zondag 1 december aan een collega weggegeven, en ja hoor, rond half acht in de ochtend kwam het verlossende telefoontje: het ging vandaag gebeuren!

Twaalf uur, een loodzware bevalling en liters angstzweet later was onze kleindochter Maria Frederique geboren! Een prachtige baby, ik was op slag verliefd.
Terwijl ik het kleine meisje in mijn armen sloot, dacht ik: wat een perfecte timing!
Want die zoon van mij heeft dat toch maar mooi voor elkaar gebokst. Niet alleen zorgde hij – samen met zijn vriendin natuurlijk – dat ik nu vóór mijn zestigste opa ben, maar hij berekende het ook zo dat Maria 7 jaar zal zijn wanneer ik de pensioengerechtigde leeftijd bereik. Ik zie het al helemaal voor me: onbezorgd en zonder verplichtingen met de kleine meid naar speeltuinen en pretparken, wandelen in het bos, spelen op het strand, samen in de draaimolen en in de achtbaan… Heerlijk, ik kan niet wachten!