Tijn, HRLMtje 8
Vanaf eind november zette ik mijn telefoon niet meer op stil als ik voor de klas stond. Ieder moment zou de baby geboren kunnen worden en die spanning was ook in mijn groep 6 goed voelbaar. Steeds als ik gebeld werd riepen de leerlingen: “De baby, de baby komt eraan!” gevolgd door een grote stilte waarbij iedereen in afwachting was van de boodschap van de beller. Het bleek telkens loos alarm. Op de maandagochtenden sprintten de kinderen richting het zolderlokaal om te vernemen of de ooievaar misschien in het weekend was langs gevlogen, ook dit was nooit het geval. 5 December breekt aan, het zal toch niet vandaag gebeuren...? Wel toepasselijk, want Ilona en ik vierden met onze ouders altijd Sinterklaas samen en een mooier cadeau kun je je eigenlijk niet wensen. Maar ook op pakjesavond bleef het rustig.
Het is woensdag 12 december ’s morgens vroeg als de telefoon gaat: Ilona wordt naar de OK gebracht. Ons ongeboren zoontje, dat we tot dan toe Tim hebben genoemd, zal binnen een (paar) uur met een keizersnede ter wereld komen. Marcel en ik springen uit bed, onder de douche en in de auto richting Amsterdam. Onderweg is het natuurlijk druk, de autorit duurt lang en ik check obsessief mijn telefoon of er al enig teken van (nieuw) leven is. Als we maar in het ziekenhuis, of in ieder geval in Amsterdam, zijn als hij wordt geboren, denk ik bij mezelf. Aangekomen bij OLVG moeten we eerst door een eindeloos lange gang lopen voordat we met de lift naar de Kraamafdeling kunnen. Als we ons daar melden bij de receptie, komen net de eerste foto’s binnen via de Tim-app. Onze zoon is geboren. Tim wordt Tijn en wij zijn vanaf dat moment met z’n vieren zijn ouders.
Tijn... We hebben er aan de ene kant lang over gedaan om tot deze naam te komen, aan de andere kant was het snel bekeken. Ik kan misschien beter zeggen dat ik er lang over heb gedaan. Vanaf het moment dat we hoorden dat Ilona zwanger was, had ik een behoorlijke namenlijst verzameld. Uit dat register
kwam een duidelijke voorkeur voor Engelse namen naar voren, geïnspireerd
op Amerikaanse acteurs: Jim, Owen, Hayden... Ik zag het al helemaal voor me.
De meisjesnamen vond ik wat lastiger, ik ging er dan ook vanuit dat we een
zoon zouden krijgen.
Doordat we nog niet zeker wisten of, en zo ja wanneer, we het geslacht van onze baby zouden willen weten, hadden we dit op een kaartje laten schrijven door de verloskundige na afloop van de 16-wekenecho. Tijdens een etentje met z’n vieren hielden we de spanning niet langer en hebben we de envelop waar het kaartje in zat geopend: ‘Gefeliciteerd, jullie krijgen een zoon’ stond erop. Nadat ik een klein traantje had weggespoeld met een borrel, kwamen mijn namenlijsten op tafel. Sommige namen
werden kort in overweging genomen en andere werden direct van tafel geveegd.
Het werd geen Duncan of Justin. Kort en Hollands zou de naam moeten klinken,
vonden Marcel en de mama’s.
Hoe het precies ging weet ik niet, maar nadat ik mijn lijsten had gedeclameerd en geen enkele naam was gehonoreerd, konden we ons binnen twee minuten alle vier heel goed vinden in ‘Tijn’. En dat is het dus geworden. “Misschien als tweede naam een vernoeming naar je vader?” stelde Ilona lief voor. Mijn vader, Gerard (of Gé zoals wij hem allemaal noemden), is tien jaar geleden plotseling overleden. Iemand die je extra mist op dit soort momenten in je leven. En zo kreeg
onze jongen nog een naam erbij, een met
een on-Hollandse klank en toch met een link naar een acteur, maar bovenal met een herinnering aan mijn vader: Géza.
Onze Tijn Géza is inmiddels bijna een halfjaar oud. Het gaat heel goed met hem. Maar ook met ons als ouders in deze nieuwe situatie, waarbij Tijn bij zijn mama’s in Amsterdam woont en Marcel en ik op de dinsdagen onze papa-dag hebben. Als je samen een kind hebt, heb je een band voor het leven. Die levenslange band had ik al met Ilona, maar ik had er alleen maar van kunnen dromen dat onze vriendschap zou resulteren in het samen krijgen van een kind. In haar partner Manon hebben we een heel lieve vrouw en zorgzame moeder voor Tijn leren kennen. Behalve dat ik de komst van Tijn zie als een verrijking van mijn eigen leven, geeft het ook je relatie een extra verdieping. Ik zie Marcel niet alleen meer als partner, maar ook als vader van onze zoon. Een rol die hij perfect vervult. Tijn heeft daarmee van alles wat, een diversiteit aan ouders waar hij bij thuis kan komen.
Misschien dat het voor anderen moeilijk is voor te stellen, hoe het is om een co-ouderschap te hebben samen met vrienden. Voor ons is een lang gekoesterde droom werkelijkheid geworden. En hoewel sommige mensen om ons heen veel vragen hebben over hoe we denken dit te gaan doen, lijkt het bijna als vanzelf te gaan. Alsof Tijn altijd al bij ons is geweest. Niet dat er geen moeilijke momenten zijn, zoals slapeloze nachten voor de mama’s en het gemis van de papa’s om niet iedere dag bij hun zoon te kunnen zijn. Maar we hebben een vrolijke jongen, die met zijn stralende oogopslag en gulle lach ons als ouders doet samensmelten. En niet alleen ons vieren, Tijn verbindt ook vier families met elkaar. Dat werd meteen duidelijk in het ziekenhuis toen alle opa’s en oma’s zich rondom het bedje verdrongen en Tijn zijn ogen voor de eerste keer opende om te bekijken wie zich allemaal om hem heen hadden verzameld.
Uitgangspunt bij alles wat wij als vieroudergezin doen, is dat het goed moet zijn voor onze zoon. Dat betekent dat ieder van ons zichzelf af en toe weg moet kunnen cijferen. En natuurlijk zullen we situaties tegenkomen waarin dat de ene keer makkelijker is en de andere keer moeilijker, maar je kunt niet alles van tevoren vastleggen. Soms is het zoeken naar de juiste weg en weet je gewoon niet hoe die weg gaat lopen. Wat we wel weten is dat we ontzettend gelukkig zijn met deze kleine man in ons leven en dat we aan het begin staan van een mooi avontuur of beter gezegd een ontdekkingsreis. Voor Tijn én voor ons.
“Ga je mee?” vroeg de giraffe.
“Waarheen?”
“Op ontdekkingsreis”
“Om wat te ontdekken?”
“Ja, als ik dat wist, was het geen ontdekkingsreis meer!”
(Als je de verkeerde kant oploopt, ontdek je meer - Toon Tellegen)
