Roze baken van hoop, HRLM 93

Aan de start van de Canal Parade maakte Jeroen de Beer deze foto die mij in vele opzichten ontroert. Als een ware Love Warrior zie ik mijzelf hier trots de wijde wereld invaren. Wat staat mij te wachten? Zal het mij wederom lukken om de muzikale marathon, die de Botenparade iedere editie voor mij is, succesvol af te leggen? Het zijn enkele gedachten die door mijn hoofd flitsen bij het zien van dit beeld. En houden we het droog? Staan er geen lolbroeken ons op te wachten met super soakers? Nou, wat dat betreft was deze Canal Parade een verademing. Vanaf het begin tot het einde werden er louter liefdespijlen op mij en de dansers Martijn & Esmee afgevuurd. Bij het zien van de foto moet ik ook denken aan mijn debuut in – godallemachtig – 1989! Onbevangen begon ik aan het dolle avontuur dat nu al 35 jaar duurt. Een inspirerende ontdekkingsreis die mij in contact bracht met de meest uiteenlopende strijders voor de liefde die zich ook inzetten voor een wereld waar het niet uitmaakt of je homo, hetero, lesbisch, transgender, non-binair bent of (b)i. Let’s be family & celebrate diversity! Soms voelde ik mij, zoals deze foto zo treffend verbeeldt, ook een eenzame roepende in de woestijn. Met hart en ziel heb ik geprobeerd om een roze baken van hoop te zijn. Het was niet louter een roze bubbel waarin ik drieënhalf decennia mocht schitteren. Zo werden de beginjaren overschaduwd door de ziekte aids die als een roofdier door de stad trok. Ik was werkelijk als de dood voor de liefde. Ik voelde mij zo machteloos en vond dat ik iets moest doen. Veilig vrijen bleek al snel een manier om de ziekte enigszins een halt toe te kunnen roepen. Dus schreef ik een lied getiteld I do know how to love him waarin ik met een kwinkslag hitsige lovers op het hart drukte om altijd condooms te gebruiken. Verder verzorgde ik optredens voor patiënten in het Prinsengracht Ziekenhuis in Amsterdam en Huize IJsselvliedt in Wezep. Dit was een vakantiehuis van het Rode Kruis waar aidspatiënten hun laatste vakantie doorbrachten met een partner of familielid. Ik gaf ook voorlichting. Met een groepje collega’s, onder wie Dusty en Vera Springveer, kwam ik bij mensen thuis om voorlichting te geven over veilig vrijen. We werkten samen met de Schorerstichting. In de hoop H.I.V. bespreekbaar te maken brachten we onze boodschap speels en luchtig. Zo lieten we mensen Truth or Dare spelen. Een keer vertelde een jongen tijdens dat spel dat hij seropositief was. Hij was in tranen. Zijn lef om zijn vrienden en mij in vertrouwen te nemen maakte zo’n indruk dat ik geen woord kon uitbrengen. Ik heb hem toen maar flink geknuffeld. 'Laat liefde regeren' is al 35 jaar mijn motto. Ik schrik de laatste tijd van de nare, smerige insinuerende opmerkingen die mensen maken als ik bijvoorbeeld een liefdevolle foto plaats van Dolly omringd door kinderen. Ik ben zelf als kind vreselijk gepest omdat ik ‘anders’ was dan de rest. Achteraf leverde dat pesten ook iets positiefs op, namelijk de brandstof om op latere leeftijd als Dolly Bellefleur op de bres te springen voor ‘buitenbeentjes’. Ik bezoek daarom nu bijvoorbeeld scholen om met kinderen te praten over de enorme impact die pesten heeft op iemands leven. Ik denk dat je als persoon uiteindelijk degene wordt die je het meest nodig hebt gehad toen je zelf jong was. Ik zou het bijvoorbeeld als twaalfjarige zo fijn hebben gevonden dat er voor mij iemand was geweest waarin ik mezelf herkende. Voor al die kinderen, maar ook volwassenen die zich om wat voor reden dan ook een ‘tikkeltje anders’ voelen, probeer ik al 35 jaar een roze rots in de branding te zijn. Niet voor niets zong ik deze editie van de Canal Parade:

You are stronger Than you think
We’re gonna colour
The whole world pink
Let’s show today
At this parade
Love conquers hate
Let’s celebrate

Op één van mijn bezoeken aan scholen ontmoette ik Louisa. We spraken met elkaar in haar klas over onderwerpen als discriminatie, pesten en jezelf durven zijn. Blijkbaar was de sfeer die dag zo goed dat Louisa voor het eerst aan haar klasgenootjes durfde te vertellen dat ze op meisjes viel. Tijdens deze Canal Parade zag ik haar met haar vader aan de kant in een bootje. Ze hield een bordje omhoog met daarop de tekst I LOVE DOLLY. Mijn hart smolt.