Het Kleine Land en Het Grote Land, HRLM 91

Toen ik zo’n twee jaar geleden op een moestuincomplex was om een bijenzwerm te scheppen, maakte ik terloops kenbaar dat ik wel interesse had om aan te sluiten. “Als hier een keer een plekje vrijkomt…” Nu had ik al een kleine moestuin, maar ik wilde graag uitbreiden.

Mijn wens is kennelijk blijven hangen, want onlangs werd mijn geduld beloond en zo mocht ik met het aanbreken van de lente een nieuw avontuur verwelkomen. Bij ons thuis hadden we het al snel over ‘het kleine land en het grote land’. Dit als knipoog en eerbetoon naar de opa van mijn vrouw, die ook twee moestuinen had. In zijn geval ‘het landje dichtbij en het verre land’.

Nu draag ik mijn ‘kleine land’ eind dit jaar over aan een ander, waarna ik mijn avontuur alleen nog voortzet op ‘het grote land’. Tot die tijd ben ik, met ruimte te over, volop aan het experimenteren en mijn nieuwe mogelijkheden aan het verkennen. Zo ontdek ik ook weer nieuwe smaken. Planten als aardpeer, crosne (Japanse andoorn) en kailan (iets wat lijkt op snijbiet en smaakt naar broccoli) vinden hun weg naar mijn tuin – en vervolgens naar mijn bord. Het is een genot om te kweken én te proeven.

Die passie voor voedsel deel ik ook buiten mijn eigen tuin en keuken. Samen met gelijkgestemden deel ik mijn ervaringen in de levendige podcast Wat de Podcast schaft. Daarin neemt Eric Coolen ons mee op een culinaire reis door de kunst, terwijl Edwin van Nieuwpoort de geheimen van ‘hapjes bereiden’ onthult. Ondertussen zorgt Peter Belt voor de nodige dynamiek, terwijl we gezellig genieten van een drankje en een hapje.

In deze momenten delen we onze liefde voor voedsel én voor onze voorkeur om daar met elkaar van te mogen genieten. Nieuwe oogsten, nieuwe gesprekken, nieuwe culinaire ontdekkingen…

Voor mij zijn het de kleine pareltjes. Of het nu is op het kleine land, op het grote land of aan de (podcast)tafel: we proeven van de ware smaak van het leven.