WT LS?, HRLM 91
Als Alexander Fleming dat petrischaaltje geïrriteerd had leeggekieperd en omgewassen was de penicilline ook vast wel uitgevonden. Maar wel láter. Dan zouden er nu (je kunt dat soort dingen uitrekenen) een behoorlijk aantal mensen minder op aarde rondlopen – onder wie, zo wil de ironie natuurlijk, een hoop mensen die niet in wetenschap, vaccinaties, ruimtevaart en – als ze tóch bezig zijn – een bolvormige aarde geloven. Dat zijn die lieden, die op sociale media roepen, dat je ‘niet alles maar moet geloven wat je van hogerhand wordt ingeprent’ en dat je ‘zelf vragen moet stellen’ en ‘je eigen onderzoek moet doen’. Aangezien ooit de flat earthers overal aan de macht waren, en iedereen tot de brandstapel veroordeelden die niet alles geloofde wat van hogerhand werd meegedeeld, zelf vragen stelde en eigen onderzoek deed, beschouwen we die discussie als afgesloten. Wat wel interessant is, is natuurlijk die altijd weer boeiende oorzakelijkheid: What if?
Zelf heb ik het voorrecht al achttien jaar met de liefde van mijn leven te mogen optrekken – een onvoorstelbaar gelukkige omstandigheid, die op wat langere termijn net zo onvoorstelbaar bijkans ‘gewoon’ kan gaan aanvoelen. We staan daar niet voldoende bij stil, vrees ik. Zoals alleen wie ziek is de echte waarde van gezondheid kan waarderen, zeg maar. En dat alles, terwijl het maar éven gescheeld had, en we elkaar nooit ontmoet hadden. Als zij niet die middag, tijdens haar jaarlijkse(!) uitje met een ex-collega, op het terrasje van mijn stamkroegje was beland, had ik haar naar alle waarschijnlijkheid nooit meer gezien. En nooit aangesproken, en nooit, vertederd en voorgoed gevangen door haar koolzwarte ogen (zoiets voel je metéén) haar hebben uitgenodigd om ‘iets te gaan eten’. De rest is history, zoals dat heet – een beetje rare uitdrukking voor iets dat vóórtduurt natuurlijk, maar dat geldt ook voor het woord ‘volledig’, natuurlijk.
Er zijn overigens hele volksstammen, die geloven in een match made in heaven. Ik niet direct, omdat ik nu eenmaal tegenwoordig heel veel niet mag geloven van mijn geloof, maar het idéé is er niet minder aardig om, en geeft waar en voor wie dat nodig heeft vast ook iets extra’s aan een verder anders wellicht wat kleurloze relatie – los nog van het impliciete verbod om bij elkaar weg te lopen, wat altijd handig is voor onzekere zielen én tiepes die liefde en civiel eigendomsrecht chronisch door elkaar halen. Dat voor iedereen de Grote Smidse hierboven in geval van nood blijkbaar altijd wat reserve-hoefijzers heeft vervaardigd is een even opmerkelijk, troostrijk als risicodragend gegeven, vooral bij vroegtijdig heengaan van de ene (of de andere natuurlijk), en ik vroeg me als kind, dat nog veel van hogerhand aannam en zelf nog geen echte vragen stelde of eigen onderzoek deed, dan ook vaak af, hoe dat dan vérder moest, in die Eeuwigheid. Mede daarom geniet de match made by a great moment mijn voorkeur, dus. Wat de blijdschap en dankbaarheid over die stomtoevallige toevalligheid er niet kleiner op maakt... Integendeel. En de gedachte, dat ik zélf die dag zomaar had kunnen besluiten eens een keertje níet dat biertje te gaan drinken, maar een potje te gaan biljarten verderop, of gewoon thuis dat boekje van Schopenhauer eindelijk eens uit te lezen, is eigenlijk te onverdraaglijk om toe te staan om zomaar op te borrelen.
Wat, als?
Tot zover de vrije vertaling van ABBA’s The Day Before You Came.
