Veelkoppig monster, HRLM 88
Time flies: even knipperen met de ogen en het jaar is voorbij. Het moment om uitgebreid terug te kijken is echter nog zeker niet daar. Bovendien struikel je als je te veel achteromkijkt, én ben ik vooral van moedig voorwaarts gaan. Toch heb ik de
hersenspinsels die ik sinds ruim een jaar hier met
jullie mag delen maar eens teruggelezen. In eerste instantie om niet in herhaling te vallen. Wat me vooral opviel is hoeveel onderwerpen terug blijven komen doordat ze nog steeds actueel zijn.
Zo heb ik hier al vaker (het ontbreken van) mogelijkheden voor de jongeren qua (nacht)cultuur in Haarlem aangekaart. Inmiddels is er veel gebeurd op dat vlak: Patronaat startte met CLUB3 en sloot weer, popcentrum Slachthuis opende de deuren voor programmering, bereikte veel jongeren en... sloot weer. De langverwachte pilot betreft vrije openingstijden kwam erdoor en startte op 1 juni 2023 voor zeventien locaties en... stopte deels weer. Tenminste: in augustus heeft “de voorzieningenrechter de besluiten van de verleende vergunningen geschorst voor de Smedesstraat”. Ik denk dat dat betekent dat de pilot daar (nog) niet door kan gaan. Al deze zaken kennen een gemeenschappelijke deler; overlast met als gevolg vaak inperking, dan wel sluiting voor de desbetreffende locatie.
De ervaren overlast kent verschillende vormen. Bij CLUB3 gaat het om overlast van de geluidsinstallatie na middernacht. In de Smedesstraat en bij Slachthuis vooral om de ervaren overlast buiten. De overlast beperkt zich zeker niet alleen tot binnen of vaste uitgaansplekken (en overigens ook niet uitsluitend tot jongeren, maar dat terzijde). Zoals we ook tijdens de pandemie hebben mogen ervaren, is de behoefte om samen te feesten dusdanig groot dat hier altijd wel een manier en plek voor wordt gevonden. In een park, een bunker, een oude schuur of gewoon thuis. Ook daar wordt dit al snel als overlast ervaren. Overlast is een veelkoppig monster dat niet vanzelf weggaat, of waar omwonenden zich bij neer willen leggen. En laten we eerlijk zijn; je zal maar uit je bed gedreund worden of ’s ochtends kots en glasscherven uit je voortuin moeten vegen. Niemand wil dat.
Aan de andere kant is uitgaan en grenzen verkennen voor jongeren echt een belangrijk onderdeel van opgroeien en jezelf ontdekken. Het blijkt écht een uitdaging voor alle betrokkenen om ruimte voor jongeren en (nacht)cultuur te vinden. De balans tussen uitgaan, wonen, rust en levendigheid is lastig en vergt continu bijstelling. Een dilemma van
alle tijden.
Ik heb niet de illusie dat er geen overlast meer veroorzaakt en ervaren zal worden in onze drukbevolkte stad. Ik zal niet beweren dat ik de heilige graal heb om dit op te lossen, maar wat mij betreft ligt de kern in het opvoeden van de jongeren. Hóe ga je uit? Waar liggen de grenzen? De pandemie heeft laten zien dat het uitgaansleven, en hoe je je daar gedraagt, een leerproces is. Er zijn legale plekken nodig om je grenzen te verkennen in een veilige omgeving. Daarbij wordt ook meteen geleerd om rekening te houden met een ander. Rekening houden met de ander die naast je staat te dansen, met de medewerkers die voor jouw veiligheid zorgen en zeker ook met de omwonenden.
Met meer plek en (culturele) evenementen voor jongeren, juist ook onder de achttien, zouden we het verschil kunnen maken. Nu is het moeilijk met de huidige regels, maar het moet ons er niet van weerhouden om juist evenementen voor hen te organiseren. Hoe beter zij hun grenzen kennen, hoe makkelijker het wordt om overlast te beperken.
Dit vergt vanuit alle partijen inspanning en water bij de wijn. Bij Patronaat betekent dat een fikse investering in isolatie, zodat de overburen weer goede nachtrust hebben. Voor anderen zal meer begeleiding in de omgeving helpen. En als het écht moet knallen, dan moeten we misschien voor een nachtje een hotel boeken voor de buren. Zo kan iedereen op diens eigen manier een steentje bijdragen aan een goede uitgaansomgeving met oog voor jongeren en omwonenden.
Wij zijn er klaar voor en de geluidsisolatie van CLUB3
bijna ook!
