De Grote Volksschrijver Gerard Reve noteerde ooit eens,
bijna tussen neus en lippen door: ‘Mensen zien wat ze geloven’.
En wat er ook onthouden zal worden uit de geschreven werken van deze kunstbroederlijke Markies van Karawats (we hopen véél, maar houden na het zien van de nieuwste serie van De Slimste Mens onze harten vast), déze quote zal nog opgaan, als hij zelve al lang het treurige lot van Tweede van der Helst zal hebben ondergaan. Want wat hij in 19xx constateerde, gaat vandaag de dag meer op dan ooit: Bosbranden, Hitte- en Vloedgolven, Aardverschuivingen, Vulkaanuitbarstingen en de bijbehorende Oorlogen en Geruchten van Oorlogen vormen voor de aanhangers van het ene geloof de bevestiging van de Naderende Wederkomst van hun Messias, Laatste Iman of andere Verlossende Wezens uit de Ruimte, terwijl de belijders van een ander geloof er hun soort Eind der Tijden in herkennen, namelijk de ondergang van ons Milieu als gevolg van een niet meer te stuiten Opwarming van de Aarde. (Met ‘ons milieu’ bedoelen ze overigens eigenlijk ‘ons’ natuurlijk – het milieu overleeft ons allemaal, zoals we al eerder riepen). En de aanhangers van een derde geloof zien overal juist weer de bevestiging in van een wereldwijd Complot van al die andere geloven die uiteindelijk alles willen vernietigen vanuit de gewelven van Italiaanse fastfoodrestaurants en luxueuze kastelen, waar je alleen naar binnen mag als je lid bent van De Zwarte Hand.
Het is opvallend en leerzaam, zij het niet opbeurend of geruststellend, dat we in deze hoe dan ook eschatologisch beleefde tijden ook weer de brede opkomst zien, naast die van de onvermijdelijke Onheilsprofeet, van de huis- tuin- en keukensadist. Die is natuurlijk van alle tijden, en verdrijft zijn tijd gewoonlijk met het opblazen van kikkers, het uittrekken van dierenpootjes en het verdrinken van jonge katjes, terwijl hij zijn vrouw sticht en zijn kroost tuchtigt, maar bloeit pas echt op als ‘de Waarheid’ op een of andere manier zijn vaak smalle en wat duistere burger- of boerenpad verlicht, en hij ineens andere mensen tot zijn orde mag roepen. De fanatieke graagte, waarmee men, om met de gekgemaakte broeder van Tchang uit Hergé’s De Blauwe Lotus te spreken ‘U het hoofd wil afsnijden, zodat U de waarheid ziet’, is al eeuwenlang hetzelfde. Doorgaans zijn het daarom ook niet de ‘leiders’ der Ware Geloven, Lichten en Wegen die dit vuile werk opknappen, maar hun kleinere volgelingen, broeders en beambten. Als iets eenmaal via de daar en dan of waar dan ook geldende wetten Waarheid is gemaakt, ziet de huiskamersadist zijn kansen schoon. Van de brandstapelontstekers en de bijbehorende priesters die op lange staken bevestigde kruisen bij de hoofden der martelaren houden, via de scherprechters die met grote zorg de waarheid trachten duidelijk te maken (of juist te onttrekken) aan de aan hen overgeleverde ongelovigen, andersdenkenden of vrouwen die iets méér over kruiden weten, langs de kopgeld-innende anders-ben-ik-een-dief-van-mijn-eigen-portemonnee-roepers tot de momentele tribunaalbelovers, wier mantraïsch herhaalde ‘wacht maar!’ en ‘dat zal ze slecht bekomen’ al genotterig vooruitloopt op de te verwachten snijerijen tijdens hun Bijltjesdag (Tip: je herkent hen aan het gebruik van het LOL-icoontje – zij denken dat dat bedoeld is om iemand uit te lachen)…
De oude Reve hoeft dat gelukkig allemaal niet meer mede te maken. Hij zou natuurlijk ook kansloos zijn geweest – ongeacht welke Ware Weg de wedstrijd ook zou winnen.
Wel hopen we, dat zijn Geheime Kasteel, ook als het omringende deel van Frankrijk aldaar geheel tot woestijn zal zijn omgesmeed
door genoemde bosbranden, hittegolven en ouderwetse erosie, dankzij de daar door hem aangelegde waterleidingen een soort
oase zal blijven voor rondtrekkende stammen en verdwaalde landverhuizers – die waarschijnlijk, uitgeput en uitgedroogd, niet zullen geloven wat ze zien…