GM F THRNS, HRLM 90
Als Hendrik de Achtste (jawel, dié) met zijn Spaanse echtgenote Catharina één zoon had gekregen, in plaats van één sikkeneurige dochter, had Nederland niet bestaan – heeft u daar wel eens bij stil gestaan?
We waren dan braaf katholiek gebleven en den Koninck van Hispaniën blijven eren. Natuurlijk zou de Nieuwe Leer ook hier zijn aangeslagen (het laatst, zoals altijd, in vissersdorpen, op de eilanden en in wat tegenwoordig de Bible Belt heet) net als er vele volgelingen waren in Spanje zelf, in Frankrijk en in wat nu België probeert te zijn. Maar die zijn daar nu al lang niet meer, aangezien de toenmalige lokale heersers het protestantisme vakkundig de kop in wisten te drukken (met de vele vluchtelingen kon hiér direct begonnen worden met het aanvangen van wat tot 2021 de Gouden Eeuw zou worden genoemd, maar dat even terzijde). De reden, dat bij ons die Reformatie - en daarmee de definitieve afzwering van ons Habsburgse, katholieke staatshoofd – wél stand kon houden is dus Engeland. Daar was in 1509 de zoon van de in dat jaar overleden Hendrik de Zevende aan de macht gekomen. Hendrik was de tweede zoon, maar zijn oudere broer Arthur was al in 1502 gestorven. Om de gewenste verbinding te krijgen met het toen machtige Spanje, was kroonprins Arthur vlak voor zijn onverwachte dood getrouwd met de Spaanse koningsdochter Catharina van Aragon. Zijn (toen 12 jaar oude) broer werd vervolgens (met speciale dispensatie van de paus) aan de jonge weduwe (17) gekoppeld. Op 11 juni 1509 werd er ook werkelijk getrouwd. In maart daaropvolgend werd een kind geboren, maar dood. Een meisje. Op 1 januari 1511 werd een zoon geboren. Hendrik. Kanonschoten werden feestelijk afgevuurd, er werd gratis wijn uitgedeeld, de boreling werd gedoopt, en overleed toen plotseling. Slechts 52 dagen oud. Na nog twee, nu metéén doodgeboren zoons in 1513 en 1514, kwam in 1516 een meisje ter wereld, dat wél in leven bleef. Zij zou de latere Queen Mary (bijgenaamd ’Bloody’) worden, maar dat kon Hendrik toen niet boeien. Hendrik wilde een zoon. De rechtmatigheid van zijn kroon was, op zijn zachts gezegd, onderhevig aan twijfel en concurrentie, dus een flinke kroonprins zou zijn claim zeer verstevigen. Iets, dat overigens voor zo ongeveer alle vorstenhuizen gold destijds. In 1518 kwam er nog één dode dochter bij, waarna de bron opdroogde. De koningin was inmiddels de 33 gepasseerd, en zocht troost in haar gebeden, terwijl haar echtgenoot hetzelfde deed in de armen van zijn vele minnaressen. Eén van die dames zag in Hendriks zoonwens mogelijkheden, en wilde alleen het bed met hem delen als ’eerzame’ vrouw, waarmee ze bedoelde: als koningin. In plaats van de koningin. Hendrik, nog niet zo lang geleden door de paus geroemd en benoemd tot ’Fidel Defensor’ vanwege zijn felle geschriften tegen het toen opkomende protestantisme, meende van de Heilige Vader snel toestemming te krijgen voor een scheiding, maar dat viel tegen. Uiteindelijk verbrak Hendrik daarom alle banden met Rome en stichtte zijn eigen Kerk. Die verleende hem wél toestemming, en hitsige Hendrik trouwde met Anna Boleyn. Omdat Anna ook alleen maar een dochter baarde liet hij haar onthoofden, maar bij de volgende, Jane Seymour geheten – niet te verwarren met de actrice die later in The Onedin Line en James Bond zou spelen – kreeg hij eindelijk de gewenste zoon en opvolger. Dat dat een ziekelijk jong was, dat al na een paar jaar koningschap zou overlijden kon Hendrik niet weten, en ook niet dat oudste dochter Mary daarna nog een tijdje het Roomse Geloof zou herstellen, maar na haar dood werd opgevolgd door halfzus Elizabeth, die als dochter van de breukveroorzakende Anna B. alleen maar op de troon kon blijven als ze het protestantisme zou verdedigen tegen het ook háár bedreigende Spanje, waardoor ze automatisch in het kamp van de Opstandige Nederlanden belandde. En daarmee de vijand was van onze vijand, En dat zijn vrienden, naar verluidt. En dat zou Henrik de Negende niet zijn geweest.
Volgende keer alles over hoe het, direct na de oorlog met Spanje, alsnog helemaal mis ging tussen Engeland en ons…
